"Crash" Review

Ομολογώ πως ο κύριος λόγος που αποφάσισα να δω αυτή την ταινία είναι το χρυσό αγαλματίδιο που κέρδισε το 2005 με μεγάλο αντίπαλο το γνωστό σε όλους μας Brokeback Mountain. Ο Paul Haggis, λοιπόν, τον οποίο έχουμε συνηθίσει ως σεναριογράφο σε ταινίες του Clint Eastwood, αυτή τη φορά ως σκηνοθέτης παραδίδει στο κοινό μια πραγματικά καλογυρισμένη και πολύ ενδιαφέρουσα ταινία. Στην περιοχή του Λος Άντζελες, εντελώς διαφορετικά άτομα της αμερικανικής κοινωνίας γίνονται πρωταγωνιστές σε ένα σενάριο που σκοπό έχει να αναδείξει τα βαθιά κοινωνικά προβλήματα των ΗΠΑ, αλλά και για ίσως πρώτη φορά να αναζητήσει τα ψυχολογικά τους αίτια, κάνοντάς μας να ταυτιστούμε με τους πρωταγωνιστές σε πολλές στιγμές και να σκεφτούμε πως θα αντιδρούσαμε στη θέση τους. Μια ταινία άκρως πρωτότυπη, που δεν αναλώνεται στο γνωστό μοντέλο «αυτός είναι ρατσιστής, άρα και κακός», και ουσιαστικά θέλει να μας δείξει πως κάθε άνθρωπος έχει μια καλή και μια κακή μεριά. Η κακή μεριά δε δημιουργείται από μόνη της, προκύπτει από την απομόνωση και τον κάθε είδους αποκλεισμό που υφίστανται οι άνθρωποι, δημιουργώντας έτσι κοινωνικά μίση, προκαταλήψεις και εγκληματικότητα. Πόσο μάλλον σε μια κοινωνία σαν των ΗΠΑ, όπου συνυπάρχουν πολλές διαφορετικές κουλτούρες.

Όσον αφορά τις ερμηνείες, βλέπουμε έναν φανταστικό Don Cheadle που ίσως να άξιζε έστω μια υποψηφιότητα για Oscar, μία αδιάφορη Sandra Bullock, και ένα καλό σε γενικές γραμμές cast που ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της ταινίας. Αν και δε λείπουν οι εύκολες λύσεις για χάρη της ροής του σεναρίου, το Crash καταφέρνει το στόχο του και μας βάζει να σκεφτούμε, να προβληματιστούμε, να κατανοήσουμε την ίδια μας την ανθρώπινη φύση.